'Vertrouwen = ergens in geloven, ook als je het bewijs niet hebt'

Loop jij er ook wel eens tegenaan dat je zelfvertrouwen wankelt? (Nee...super! houden zo!) Ja...je bent niet de enige! Ik zie dit bij veel van mijn cliënten, en ik kan me voorstellen dat dit bij nog veel meer mensen speelt die ik niet zie in de praktijk.

En ik herken het ook van mezelf, zeker van zo'n 15 jaar geleden. Ik wil je een inkijkje geven hoe dit bij mij heeft gespeeld, en hoe ik daaruit aan het komen ben. Ondertussen weet ik dat daar een belemmerende overtuiging onder zat. Bij mij was dit de angst niet goed genoeg te zijn. De overtuiging dat ik pas goed genoeg was als.... Het was voorwaardelijk.

En als ik probeert terug te denken vanaf wanneer dat was...Op de basisschool een beetje denk ik, op de middelbare school eigenlijk minder (die tijd herinner ik me ook als heel fijn en ontspannen). Het is denk ik sterker geworden toen ik wat ouder werd (vanaf een jaar of 16 - 18), toen ik ging studeren en stage ging lopen. En het was op zijn sterkst toen ik klaar was met studeren, baan kreeg en het huis uitging.

Die overtuiging maakte dat ik (onbewust natuurlijk) verschillende (op ten duur belemmerende) strategieën ontwikkelde:

• Alles wat ik deed, moest supergoed tot perfect

  (want dan kon niemand zeggen dat het niet goed genoeg was)

  
  

• Ik vergeleek me veel met anderen, maar alleen met hun sterkste kwaliteiten

  (daarin zag ik dan de bevestiging dat ik minder was, en dus inderdaad niet goed genoeg)

  
  

• Ik werkte keihard, en offerde zo nodig plezier en ontspanning op

  (want dat krijg je als alles supergoed tot perfect moet)

  
  

• Ik ging voor de resultaten, bevestiging en complimenten

  (want dat was mijn manier om te meten of ik goed genoeg bezig was, ofwel goed genoeg was)

  
  

• Ik had de neiging eerder te gaan voor wat de ander wilde of nodig had, mijn eigen behoeftes en verlangens zette ik dan aan de kant

  (als ik me voegde naar de ander voelde dat veiliger dan mijn behoeftes voorop zetten, dan was ik vast 'lastig')

En voor een tijd werkte het nog best goed, het leverde me namelijk ook veel op. Veel complimenten en waardering over de resultaten die ik behaalde. En ik behaalde mooie resultaten (werd soms zelf als voorbeeld gebruikt). Ik was makkelijk een fijne vriend voor anderen. En dat het werkte, maakte mijn strategieën alleen maar sterker (want hé...het werkt!).

Maar stukje bij beetje brak met me wel steeds meer op. Het nadeel was namelijk dat dit volhouden best veel energie kostte (al had ik dat voor een lange tijd niet eens bewust door). Tot ik oververmoeid thuis kwam te zitten....ik was op...

Vanaf toen ben ik wel gaan nadenken en gaan inzien dat wat ik deed misschien toch niet helemaal goed was voor mezelf. Maar helemaal begrijpen waar het vandaan kwam en hoe het in elkaar zat, dat zag ik toen nog niet.

Dat kwam vooral tijdens de opleiding tot therapeute, omdat daar ook een heel groot deel persoonlijk werk inzat. Je eigen overtuigingen en patronen onderzoeken. En de technieken oefenen op elkaar. Daar heb ik hele grote stappen gezet. En met elke stap dacht ik, nu ben ik er, maar kwam er wel weer een volgende stap die ik kon zetten. En zo begon mijn ontwikkeling en groei hierin.

En ben ik dan nu helemaal klaar? Heb ik dan nu nergens meer last van? Nee (natuurlijk niet)... en dat hoeft ook niet. Ik leer nog steeds en ik kom zo nu en dan die overtuigingen weer eens tegen, maar lang niet zo sterk meer als vroeger. Ze hebben zeker niet zo'n invloed meer op me als toen.

Ik voel me sterker, zekerder van mezelf. Ik weet steeds beter wie ik ben, wat mijn behoeftes zijn en wat ik wil. En durf dit ook te uiten en ervoor te gaan. Ja, dat is soms best spannend, maar het voelt heel goed dat ik dat nu beter kan! Het zorgt ervoor dat ik beter in mijn vel zit en een stuk meer energie heb voor de dingen die belangrijk zijn voor mij.

En omdat ik zie dat veel mensen hier op een vergelijkbare manier mee struggelen heb ik dit sterk meegenomen in module 8 van mijn aankomende e-learning Vrij en Vitaal leven. Daar zit een les: 3x zelf (zelfkennis, zelfacceptatie en zelfzorg). Want naar mijn mening is het een cruciaal onderdeel van je vitaliteit. En ik wens iedereen het vertrouwen in zichzelf en een leven dat goed past bij wie je bent (of wilt zijn).